Tam Ekran Bak
Olta ve Balıkçılık : IMO’nun (International Maritime Organization- Uluslararası denizcilik organizasyonu) bir organizasyonu olarak 2 Temmuz 1978 tarihinde denizcilerin eğitim, sertifikalandırma ve vardiya esaslarını bir standarda kavuşturmak maksadı ile bir uluslararası toplantı yapılmıştır. 7 temmuza kadar süren bu toplantı sonucu alınan kararlar 28 Nisan 1984 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Toplantıdan, antlaşmanın yürürlüğe girdiği tarihe kadar ülkeler bu anlaşmaya uyum için iç düzenlemelerini tamamlamışlardır. Yürürlüğe giren bu antlaşmanın kararları kısaca STCW (Standards Of Training, Certification And Watchkeeping For Seafarers- Gemi Adamlarının Eğitim, Sertifikalandırma ve Vardiya Standartları) olarak tanınmaktadır. Toplantıya delege gönderen 71 ülke arasında Türkiye’de bulunmaktadır. STCW’ye göre bugün bir gemide çalışacak denizci en azından aşağıdaki “Denizde Güvenlik” eğitimlerini ve eğitim sertifikalarını almış olmalıdır. Bunlar; ÿ Denizde kişisel can kurtarma teknikleri ÿ Yangın önleme ve yangınla mücadele ÿ Temel ilk yardım ÿ Personel güvenliği ve sosyal sorumluluk STCW bu temel eğitimlerin haricinde denizcilerin gemide alacakları görevlerle ilgili diğer başka eğitimleri de almalarını şart koşmakta ve bunlarında sertifikalandırmış olmalarını istemektedir. Bu eğitimlerden biri de, Kurtarma araçlarını kifayetli kullanma eğitimidir veülkemizde idare (Denizcilik Müsteşarlığı), bu eğitimi de yukarıda sayılı dört eğitime ilaveten tüm gemi adamları için zorunlu koşmaktadır. Gemi terk edilirken, can kurtarma araçlarının denize indirilmesi ve kullanımı gerekir bununla ilgili görev dağıtımı da gemi personeli arasında yapılmıştır. Ancak bir acil durum sonucunda oluşan gemiyi terk sırasında bu görevlilerden bazılarının görev yerine gelememeleri pek muhtemeldir. Bu durumda gelemeyen kişinin yerini bir başkası almak zorundadır. İşte bu zorunluluk, tüm gemi adamları için “Kurtarma Araçlarını Kifayetli Kullanma Eğitimi”ni gerekli kılmaktadır. Can kurtarma araçları, insan hayatını tehdit eden bir durumda, kazazedelerin güvenli olarak gemiden ayrılabilmelerine ve kurtarılıncaya kadar denizde yaşamlarını devam ettirebilmelerini sağlayan ve bu amaç için üretilen ve kullanılan araçlardır. Bunları genel olarak aşağıdaki şekilde tasnif edebiliriz. ÿ Toplu can kurtarma araçları ve indirme donanımları, ÿ Kişisel can kurtarma araçları, ÿ Elektronik cihazlar, ÿ Ve diğerleri, (havai fişek tipi malzeme, halat atma cihazı vs.). Bir gemide bulunması gereken can kurtarma araç, teçhizat ve donanımlarının miktar, şekil ve genel özelliklerini düzenleyen kurallar “Uluslararası Denizde Can Emniyeti Sözleşmesi”nde (SOLAS) belirtilmiştir. Can kurtarma gereçleri için istenen teferruatlı özellikler ise “Uluslararası Can Kurtarma Gereçleri ile ilgili Kurallar”da (LSA) belirtilmiştir. 1- Gemiler bayrak ve liman devlet otoriteleri 2- tarafından kontrol edilirken gemilerdeki bu teçhizatında SOLAS’a uygunluğu kontrol edilir.